انار قصه آواز نان

روزشفافیتی است استوارگرفتاردر لق لقه‌ی میان رفتن و ماندن. همه طفره‌آمیز است آن‌چه از روز به چشم می‌آید:افق در دسترس است و لمس ناپذیر.روی میزکاغذهاکتابی ولیوانی.ــهر چیز در سایه‌ی نام خود آرمیده است. خون در رگ‌هایم آرام‌تر و آرام‌تر برمی‌خیزد وهجاهای سرسختش را در شقیقه‌هایم تکرار می‌کند.چیزی برنمی‌گزیند نور،اکنون در کار دیگر گونه کردن دیواری استکه تنها در زمان ِ فاقد ِ تاریخ می‌زید. عصر فرا می‌رسد.عصری که هم‌اکنون خلیج است وحرکت‌های آرام‌اشجهان را می‌جنباند. ما نه خفته‌ایم و نه بیداریمفقط هستیمفقط می‌مانیم. لحظه از خود جدا می‌شودد انار قصه آواز نان...ادامه مطلب

نوشتن را دوست دارم. زندگی را دوست دارم. حس و حال الانم را دوست دارم. سادگی و خودم بودن را دوست دارم. شادیهای کوچکم را دوست دارم هر چقدر که ناچیز باشند و کم عمق و زود گذر.

انار قصه آواز نان...

من باهارم تو زمینمن زمینم تو درختمن درختم تو باهار ــنازِ انگشتای بارونِ تو باغم می‌کنهمیونِ جنگلا تاقم می‌کنه. تو بزرگی مثِ شب.اگه مهتاب باشه یا نه تو بزرگی مثِ شب. خودِ مهتابی تو اصلاً، خودِ مهتابی تو.تازه، وقتی بره مهتاب و هنوزشبِ تنها بایدراهِ دوری‌رو بره تا دَمِ دروازه‌ی روز ــ مثِ شب گود و بزرگی مثِ شب. تازه، روزم که بیادتو تمیزی مثِ شبنم مثِ صبح. تو مثِ مخملِ ابری مثِ بوی علفیمثِ اون ململِ مه نازکی: اون ململِ مهکه رو عطرِ علفا، مث انار قصه آواز نان...ادامه مطلب